به نقل از «ایسنا»

معماران کوچک به دنبال از نو ساختن «آزادی»

تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۸۱۴۴۵

چشمان کوچکشان را به «آزادی» دوختند و خطوط برج را دنبال می‌کنند. نگاهشان به دنبال بلندای «آزادی» است و محو تماشا هستند. می‌بینند، می‌آموزند و «آزادی» را از نو خلق می‌کنند. برای هر کدام از این کودکان که در سال‌های پایانی دهه ۹۰ به دنیا آمدند، ساختِ ماکتِ یکی از معروف‌ترین و مهم‌ترین برج‌های ایران، تمرینی برای دیدن، آموختن، خلق کردن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قدمی است که کودک را خیلی زود با خلق اثر هنری آشنا خواهد کرد.

به گزارش خبرنگار ایسنا، ۱۰ کودک قد و نیم قد با مادران یا پدرانشان روی زمین نشسته‌اند. کمتر از ۵۰ متر با برج آزادی تهران فاصله دارند و در دست هر کدام یک برج آزادی نیمه‌کاره است. چسب و قیچی و یونولیت و رنگ‌ها را در کنارشان چیدند و تمرکز هر کدامشان بر کاری است. یکی نشسته و روی برج آزادی کوچکش رنگ آبی فیروزه‌ای می‌زند. دیگری با یکی از دستان کوچکش تکه‌های یونولیتی که به لباسش چسبیده را جدا کرده و دانه‌های یونولیت را کشف می‌کند. دیگری ماکت برجش را کمی زودتر از بقیه‌ ساخته و آزادی به دست، از سویی به سوی دیگر می‌دود. 

دخترک نشسته‌ است، گوشه زیراندازی که مادرش پهن کرده و نقش برج را از روی عکس پرینت شده، روی زمینه می‌اندازد. با زبان کودکانه درباره مراحلی که باید طی کند از مربی‌اش می‌پرسد. مربیانشان که دخترانی جوان‌اند درباره شرایط بچه‌ها و آنچه که می‌آموزند حساسیت دارند. ابتدا درخواست می‌کنند که از بچه‌ها فیلم و عکسی گرفته نشود و بعد که متوجه می‌شوند چهره‌شان در تصاویر مشخص نیست به انتشار رضایت می‌دهند. هر کدامشان در کنار یکی از بچه‌ها نشسته و سوالاتی را درباره چسباندن ماکت پاسخ می‌دهند.

یکی از پسرها که کمی بیش از سه سال دارد می‌خواهد اضلاع ماکتش را در کنار یکدیگر قرار دهد. برای این‌کار نیاز دارد که از طریقی چهار قطعه را در کنار یکدیگر ثابت کند. مربی‌اش صبورانه از او می‌پرسد که به نظرش از چه راهی باید دیواره‌های برج را کنار یکدیگر گذاشت که استحکام بیشتری داشته باشد. پسرک تصمیم می‌گیرد از چسب استفاده کند. انواع چسب را در کنار خود دارد. چسب مایع، ماتیکی و... . دستش سمت چسب مایع که می‌رود مادرش یکه می‌خورد اما مربی‌اش با نگاهی به او اشاره می‌کند که ادامه دهد و ببیند چطور پیش می‌رود. بعد به آرامی کنار گوش مادر زمزمه می‌کند «می‌دانم که این چسب یونولیت را از بین می‌برد اما باید خودش امتحان کند.»

ساخت ماکت برای هنرمندان در بسیاری از گرایش‌های هنری امری آشناست. ساختن ماکت به‌خصوص در هنرهایی همچون مجسمه‌سازی و معماری همچون پله‌ای است که پیچ و خمِ ساخت اثر را برای هنرمند آشکار می‌سازد. در حقیقت اجرای طرح اولیه قبل از اجرای اصلی است که به واسطه‌ آن اثر در ابعاد و حجمی دیگر شکل خواهد گرفت و در این فرآیند پیچ و خم کار را در شکلی قابل لمس برای هنرمند آشکار کرده و هنرمند با چالش‌های پیش‌رو مواجه خواهد شد. ساخت ماکت در سنین کودکی البته نه تنها سرگرمی مناسبی است که کودک را با دنیای خلق اثر آشنا می‌کند و به صورت همزمان موجب تقویت‌ مهارت‌های او خواهد شد.

پسر با تعجب به تکه‌ای از یونولیت نگاه می‌کند در حال کوچک شدن و به اصطلاح خورده شدن است. چسب با پایه حلال در حال از بین بردن تکه‌ای از یونولیت است که مربی برای پسر توضیح می‌دهد «ایرادی نداره عزیزم. گاهی پیش میاد که راهی که انتخاب می‌کنیم درست پیش نمیره. باید راه دیگه‌ای را امتحان کنیم تا برج را تکمیل کنیم.»

خلق آثار هنری در همه سنین راهی برای آشنایی با گذر از موانع و ایجاد راهکاری جدید است. کودک حین خلق آثار هنری با چالش‌های متفاوتی روبه‌رو خواهد شد و به مرور خواهد آموخت با گذر از چالش‌های پیش‌رو باید راهکارهای تازه‌ای را کشف کرد؛ یکی از راه‌هایی که هنر پیش روی کودکی قرار داده است آموختن به این شیوه است. 

یکی از مربیان هنر که بر ساخت ماکت‌ها نظارت می‌کند، می‌گوید: «تقویت مهارت‌های شناختی، توانایی حل مسئله، تقویت کار گروهی و مهارت‌های اجتماعی و پرورش خلاقیت را از مواردی عنوان می‌کند که ساخت آثار هنری در سنین کودکی پرورش می‌دهد.» او ادامه می‌دهد: «کلاس‌های هنری معمولا فعالیتی است که به صورت فوق برنامه به آن توجه می‌شود. این در حالی است که فعالیت‌های هنری به خصوص در حیطه هنر های تجسمی موجب پرورش ذهن و خلاقیت کودک می‌شود.»

او به برگزاری جشنواره صنایع دستی و هنرهای سنتی سرو سیمین ۸ در طبقه پایین برج آزادی اشاره کرده و می‌گوید:‌ «جشنواره صنایع دستی در طبقه پایین برج آزادی برگزار شد. به همین بهانه بچه‌ها هم از نمایشگاه هم بازدید کردند. من آن لحظه به این فکر کردم که ممکن است هر کدام از این بچه‌ها هنرمندان نامدار آینده باشند. به همین سبب است که فکر می‌کنم باید برای رشد ذهن و فکر آن‌ها تلاش کنیم. دست و نگاه بچه‌ها باید از امروز برای خلق اثر هنری پرورش داده شود.»

او گفت: «پروژه امروز بچه‌ها ساخت ماکت برج آزادی بود. شاید در وهله اول به نظر برسد که ساخت ماکت برج آزادی برای کودکانی با این سن و سال دشوار باشد اما حقیقت امر این است که هدف نهایی جلوه بصری ماکت ساخته شده نیست بلکه آن مهارتی است که حین خلق اثر هنری در کودکان شکل می‌گیرد.»

در همین حین یکی از بچه‌ها به سمت مربی‌اش می‌دود. برج آزادی نسبتا بزرگش را با ماژیک آبی دورگیری کرده و با چند چوب از بالا به یکدیگر وصلشان کرده است. می‌دود و با خوشحالی فریاد می‌زند:‌ «آزادی ... آزادی» 

انتهای پیام 

منبع: ایسنا

کلیدواژه: برج آزادی معماري کودک ماکت سازی کودک و هنر دفاع مقدس باستان شناسي راهيان نور جنگ تحمیلی برج آزادی ساخت ماکت خلق اثر مربی اش بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۸۱۴۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چه شد که مغز و هیکل انسان امروزی انقدر کوچک شد؟!

راز بقا: چند میلیارد سال پیش ما انسان‌ها موجودات دیگرگونه‌ای بودیم. با گذشت زمان، بر اثر تکامل، ما به به طرز شگفت‌انگیز و پیچیده‌ای به انسانِ امروزی تبدیل شدیم. جالب آن که با رشد هرچه بیش‌تر انسان‌ها، آن‌ها آنقدر به دور خود چرخیدند تا کوچک و کوچکتر شدند.

۴. ما اکنون کوتاه‌تر از ۲۰۰۰۰ سال پیش هستیم

به گزارش راز بقا، مردم امروزِ جهان نسبت به یک یا دو قرن پیش بسیار بلندتر هستند، که ممکن است واضح‌ترین مثالی باشد که ما از تکامل جلوی چشممان داریم. در واقع، این اصلاً تکامل نیست. تکامل بسیار کندتر از این‌ها عمل می‌کند. افزایش قد افراد در مقایسه با وضعیت آن‌ها در دو قرن گذشته، با جنگ‌های بسیار، کاملاً به بهبود تغذیه مربوط می‌شود.

پس باید دیدگاه خود را به چندین هزار سال پیش گسترش دهیم؛ جایی که زمانِ بیشتری برای تکامل شگفت‌انگیز انسان وجود دارد. برای این‌کار، بیایید به بررسی اسکلت‌های انسان‌های پارینه سنگی بپردازیم. برای کاهش تعداد متغیر‌های موجود، ما به یک مکان نسبتاً محدود، فقط اروپا، پایبند هستیم.

با نگاهی به اسکلت‌های بسیار قدیمی که به قبل از یک رویداد اقلیمی عظیم که یخچال‌های طبیعی را در ۲۰۰۰۰ سال پیش جابه‌جا کرد، مربوط است، نمونه اسکلت‌های نر را می‌بینیم که به طور متوسط ۱۷۹ سانتی‌متر ارتفاع دارند. این اندازه قد، بسیار بلندتر از مردم یک قرن پیش است و بیشتر از میانگین قد مردان در بسیاری از کشور‌های اروپایی امروزی است. درواقع میانگین قد در دوره نوسنگیِ پسین، هشت اینچ کمتر شده است.

بیشتر بخوانید انسان چگونه دُم خود را از دست داد؟

مسئله ممکن است دوباره به تغذیه انسان برگردد. در مورد رژیم پالئو شنیده اید؟ در عصر پارینه سنگی، مردم از گوشت و سبزیجات استفاده می‌کردند. پس از آن، ما کشاورزی را اختراع کردیم و به کربوهیدرات روی آوردیم و این همه چیز را تغییر داد.

با این حال، ممکن است کمتر از همیشه مربوط به نوع غذایی باشد که مردم می‌خورند و بیشتر به میزان غذایی که می‌توانسته‌اند به آن دسترسی پیدا کنند، مربوط شود.

برای چندین هزار سال، پس از دوره‌ای که این اسکلت‌ها نشان می‌دهند، مردم نمی‌توانستند غذای کافی پیدا کنند. این تمام دلیلی بود که ما انسان‌ها کشاورزی را اختراع کردیم.

۳. انسان امروز کوچک‌تر از انسان‌های دیگر است

اکنون می‌دانید که چگونه انسان‌ها ممکن است در طول نسل‌ها کوتاه‌تر شوند، بدون هیچ تغییر ژنتیکی. همچنین این امکان وجود دارد که انسان‌ها واقعاً تکامل یافته و کوچک شوند و گونه‌ای کاملاً جدید را تشکیل دهند.

بد نیست انسانِ هومو فلورسینسیس (Homo floresiensis) را ببینید، که اولین نمونه آن «هابیت» نام داشت:

هومو فلورسینسیس هم‌زمان با انسان‌ها زندگی می‌کردند، اما قد آن‌ها کمتر از ۱ متر و ۲۰ سانتی‌متر بود. این احتمال وجود دارد که آن‌ها از نسل هومو ارکتوس، گونه‌ای بلندتر باشند. نمونه‌هایی از فلورسینسیس‌ها در جزیره فلورس اندونزی پیدا شدند که به نظر می‌رسید فرآیند کوتوله‌گی جزیره‌ای (Insular dwarfism) را طی کرده بودند.

کوتوله‌گی جزیره‌ای فرآیند و وضعیت حیوانات بزرگ است که در پی تکامل اندازه بدنشان کاهش پیدا می‌کند. این تغییر وقتی اتفاق می‌افند که جمعیت آن‌ها به یک محیط کوچک، در درجه اول جزایر، بعد مکان‌هایی مانند غار یا دره، محدود می‌شود.

بیشتر بخوانید ارتباط عجیب دایناسورها با عمر کوتاه انسان‌! دانشمندان راز از بین رفتن مو‌های بدن انسان را کشف کردند

برای مثال ماموت‌های که در کرت پیدا شدند به ماموت‌های کوتوله‌ای تبدیل شده بودند که بلندتر از کمر انسان امروز نیستند. همچنین دایناسور‌ها نیز تمایل به کوچک شدن داشتند. این ممکن است به این دلیل باشد که در این شرایط، حیوانات از کوچک‌تر بودن بیشتر از قدرت بیشتر سود می‌برند.
انسان امروزی نیز در فرآیند تکامل همین روند را طی کرده است. به مروز زمان به دلیل شرایط و محیط زندگی کوچک‌تر شده است.

۲. سزارین‌ها برای زنانی با باسن کوچک‌تر انتخاب شده‌اند

زایمان سخت است. مشکل اینجاست که سر نوزاد در مقایسه با کانال لگن بسیار بزرگ است. شاید سوال این باشد که چرا لگن و کانال‌های لگنی زنان به گونه‌ای تکامل نیافته اند که به راحتی، سر‌های بزرگ نوزاد را در خود جای دهند؟! خصوصا اینکه تعداد بسیار زیادی زن و نوزاد در هنگام زایمان جان خود را از دست دادند. فشار تکامل بسیار زیاد بوده است.

پاسخ سرراست این است: تکامل جادو نیست! این معمولاً توضیح درستی است که در پس هر نقص فرضی در چگونگی تکامل گونه‌ها وجود دارد. همچنین ممکن است بر اساس سرعت تکامل مغز‌های بزرگ، زمان کافی برای تکامل صحیح لگن نداشته‌ایم.

به گزارش زی‌سان، دانشمندانی که هرگز به پاسخ‌های آسان رضایت نمی‌دهند، دلایل احتمالی دیگری را پیشنهاد کرده اند. شاید کانال‌های بزرگ‌تر لگن، مضرات تکاملی را به همراه داشته باشد که بر مزایای زایمان آسان‌تر برتری دارد.

به نظر می‌رسد که در سال‌های اخیر فشار تکاملی روی باسن وجود داشته است. مادران بیشتری نسبت به قبل به سزارین نیاز دارند (به غیر از تعداد بسیار بیشتری از بیمارانی که صرفاً به انتخاب خود سزارین می‌کنند).

درنتیجه برخی از دانشمندان ادعا می‌کنند که این اثباتی بر تکامل در عمل است. بر اساس این منطق، سزارین‌ها یک واکنش زنجیره‌ای ایجاد می‌کنند. هنگامی که سزارین رایج شد، زنانی که در غیر این صورت در هنگام زایمان جان خود را از دست داده بودند، زنده ماندند و ژن‌های آن‌ها در داشتنِ باسن کوچک نیز زنده ماند و تکثیر شد.

بیشتر بخوانید اجداد بشر از چه زمانی شروع به دفن مردگان خود کردند؟ آیا انسان‌های اولیه عاشق می‌شدند؟ آنها چگونه همسر خود را انتخاب می‌کردند؟

۱. روزی روزگاری مغز ما بسیار بزرگ‌تر بود

مغز‌های بزرگ برای انسان‌های باهوش‌تر ساخته شده اند، گویی این بدیهی‌ترین چیز در جهان است. با این حال، تکامل مغز یک موضوع ساده برای رشد در طول چندین نسل نیست. چراکه انسان‌ها ۲۰۰۰۰ سال پیش مغز بزرگتری نسبت به الان داشتند. به طور متوسط مغز انسان به اندازه یک توپ تنیس، در حد فاصل آن زمان و اکنون کوچک شده است.

مغز‌های بزرگ‌تر همیشه مغز‌های باهوش‌تر نیستند. به عنوان مثال، وقتی گفتیم که مغز‌ها به اندازه یک توپ تنیس کوچک شده اند، در واقع منظور ما مغز مردان است، زیرا مغز زنان کوچکتر است و به مقدار کمتر (اما متناسب) کوچکتر شده است. با این وجود علم توانسته تعیین کند که زنان به اندازه مردان باهوش هستند.

درنتیجه ما اکنون باهوش‌تر از انسان‌های باستانی هستیم. بنابراین، شاید مغز‌ها تنها به این دلیل کوچکتر شدند که کارآمدتر شوند.

به گزارش راز بقا، ما فقط اندازه مغز‌های باستانی را می‌دانیم، نه ساختار یا پیچیدگی آن‌ها را. این احتمال وجود دارد که مغز‌ها از قدرت کمتری برخوردار شده‌اند، زیرا جامعه مغز ما را مکیده است. برخی از دانشمندان علوم شناختی به این نتیجه رسیده اند که زمانی که انسان پیوند‌های اجتماعی ایجاد کرد، مغزش به سرعت کوچک شده و عملکرد خود را از دست داد.

بعد از اینکه به یکدیگر تکیه کردیم، شناخت فردی اهمیت کمتری پیدا کرد، بنابراین شاید فشار تکاملی در این رابطه کمتر به نفع هوش عمل کرد.

tags # انسان اولیه ، علم سایر اخبار آیا قدرت‌های فوق‌بشری واقعیت دارند؟ چطور انسان به این قدرت‌ می‌رسد؟ بعد از فضا چه چیزی وجود دارد، جهان کجا تمام می‌شود؟! (تصاویر) مرکز واقعی جهان کجا است؟ فضانوردان چگونه در فضا دستشویی می‌کنند؟ | سرنوشت مدفوع انسان در فضا چه می‌شود؟